Assets under management (AUM) is de totale marktwaarde van de beleggingen die een persoon of entiteit namens cliënten beheert. De definities en formules van activa onder beheer verschillen per onderneming.

Sommige financiële instellingen nemen bij de berekening van het AUM bankdeposito’s, beleggingsfondsen en contanten in hun berekeningen op. Andere beperken het tot fondsen onder discretionair beheer, waarbij de belegger de onderneming machtigt om namens hem te handelen.

In het algemeen is AUM slechts één aspect dat wordt gebruikt bij de evaluatie van een onderneming of belegging. Het wordt gewoonlijk ook bekeken in samenhang met de managementprestaties en managementervaring. Beleggers beschouwen een grotere instroom van beleggingen en hogere AUM-vergelijkingen echter vaak als een positieve indicator van kwaliteit en managementervaring.

Het management van een onderneming zal het AUM volgen in relatie tot de beleggingsstrategie en de productstromen van beleggers om de kracht van de onderneming te bepalen. Beleggingsmaatschappijen gebruiken het beheerd vermogen ook als marketinginstrument om nieuwe beleggers aan te trekken. Het assets under management kan beleggers helpen een indicatie te krijgen van de omvang van de activiteiten van een onderneming ten opzichte van haar concurrenten.

AUM kan ook een belangrijke overweging zijn bij de berekening van vergoedingen. Veel beleggingsproducten brengen beheerskosten in rekening die een vast percentage vormen van het beheerde vermogen. Ook veel financieel adviseurs en persoonlijke vermogensbeheerders brengen hun cliënten een percentage van hun totale assets under management in rekening. 

Gewoonlijk neemt dit percentage af naarmate het assets under management toeneemt; op die manier kunnen deze financiële professionals vermogende beleggers aantrekken.

Als een belegger bijvoorbeeld 50.000 euro heeft belegd in een gemeenschappelijk beleggingsfonds, gaan die fondsen deel uitmaken van de totale AUM (de pool van fondsen). De fondsbeheerder kan aandelen kopen en verkopen volgens de beleggingsdoelstelling van het fonds met gebruikmaking van alle belegde middelen, zonder dat hij daarvoor speciale toestemming nodig heeft.

Binnen de vermogensbeheersector kunnen sommige vermogensbeheerders eisen stellen op basis van AUM. Met andere woorden, een belegger kan een minimumbedrag aan persoonlijke AUM nodig hebben om in aanmerking te komen voor een bepaald type belegging, zoals een hedgefonds. 

Vermogensbeheerders willen er zeker van zijn dat de klant bestand is tegen ongunstige markten zonder al te grote financiële klappen te krijgen. Het individuele vermogen van een belegger kan ook een factor zijn bij het bepalen van het soort diensten dat hij van een financieel adviseur of een makelaar ontvangt. 

In sommige gevallen kan het individuele AUM ook samenvallen met de nettowaarde van een individu.