Het begrip deposito sparen lijkt bijna op beleggen, althans het principe. Toch zit er wat verschil in. Bij deposito sparen bepaal je vooraf een termijn waarvoor je een deel of al je spaarmiddelen voor de overeengekomen periode vast zet. Het is dus de bedoeling dat je het geld niet opneemt binnen deze periode. Als dat toch om een bepaalde reden moet kan daar een uitzondering voor gemaakt worden met de consequentie dat er kosten tegenover staan.

De enige uitzondering op de regel zijn bijvoorbeeld:

1. Bij overlijden van de spaarder
2. Arbeidsongeschiktheid
3. Langer dan 6 maanden werkloos

Het kiezen voor een spaardeposito heeft wat voordelen. In plaats van het genieten van een lage rente als op een normale spaarrekening, ontvang je een hogere rente. Wel is het zo dat je hiervoor vaste afspraken moet maken, zoals het termijn en de rente. Langdurige deposito beginnen vanaf 1 jaar en kunnen tot maximaal 20 jaar. Minder dan 1 jaar wordt gesproken van een kort termijndeposito.

Wanneer en hoe de rente wordt uitgekeerd verschilt per instantie waar het spaardeposito is aangevraagd. Het kan maandelijks of jaarlijs afhankelijk van de keus. De afgesproken rente wordt gecrediteerd op de tegenrekening van de belegger of spaarder. De minimuminleg bij zo een spaardeposito verschilt evenzo van de instantie. Ook verlengen sommigen automatisch het deposito tegen de geldende voorwaarden. Het is daarom raadzaam alles goed vast te leggen ter voorkoming van een misverstand.

Tenslotte is een spaardeposito voordeliger dan een normale spaarrekening omdat de rente veel hoger is en na de vastgestelde periode wederom beschikbaar is. Ook kan gekozen worden voor meer rendement als de rente op de beleggings- of depositorekening wordt gestort.