Een stop order is een order om een effect te kopen of verkopen wanneer de koers voorbij een bepaald punt gaat, waardoor een hogere waarschijnlijkheid wordt gegarandeerd om een vooraf bepaalde instap- of uitstapprijs te bereiken, het verlies van de belegger te beperken, of een winst vast te zetten. Zodra de koers het vooraf bepaalde instap- of uitstappunt overschrijdt, wordt het stop order een marktorder. Een stop order om te verkopen dat gekoppeld is aan een limiet order wordt ook wel een “stop-loss order” genoemd.

Handelaren die beleggen voeren vaak stoporders in om verliezen te beperken of om winst te maken op prijsschommelingen. Dit soort orders zijn heel gebruikelijk in zowel de aandelen– als de forexhandel, waar intraday schommelingen grote winsten voor handelaren kunnen opleveren, maar ze zijn ook nuttig voor de gemiddelde belegger die in aandelen, opties of forex handelt. Er zijn twee ordertypes die hetzelfde klinken, maar toch lichtjes verschillend zijn. Het eerste, een stop order, geeft aanleiding tot een volgend marktorder wanneer de prijs een bepaald punt bereikt. Een stop-limit order, daarentegen, geeft aanleiding tot een limietorder dat wordt ingevoerd wanneer een bepaald koerspunt wordt bereikt.

Beleggers en handelaren kunnen hun koop- en verkooporders uitvoeren met behulp van meerdere orderstrategieën om de kans op verlies te beperken. De basisorder vult een order in tegen de huidige marktprijs van het aandeel. Een stop order wordt in plaats daarvan geplaatst wanneer een belegger of handelaar een order wil laten uitvoeren nadat een aandeel een specifieke prijs heeft bereikt. Deze prijs staat bekend als de stopprijs, en het wordt meestal geïnitieerd door beleggers die op vakantie gaan, in situaties komen waarin ze niet in staat zijn om hun portefeuilles voor langere tijd te controleren, of handelen in volatiele activa – zoals cryptocurrencies, die van de ene op de andere dag een negatieve wending kunnen nemen.