Exchange Traded Notes (ETN’s) zijn soorten ongedekte schuldbewijzen die een onderliggende index van aandelen volgen en op een grote beurs worden verhandeld. ETN’s zijn vergelijkbaar met obligaties, maar hebben geen rentebetalingen. In plaats daarvan schommelen de koersen van ETN’s zoals aandelen.

ETN’s zijn anders dan exchange-traded funds (ETF’s). ETF’s bezitten de aandelen in de index die ze volgen. Een ETF die bijvoorbeeld de S&P 500 volgt, bezit alle 500 aandelen in de S&P.

ETN’s bieden beleggers geen eigendom van de aandelen, maar krijgen slechts het rendement uitgekeerd dat de index oplevert. Daarom zijn ETN’s vergelijkbaar met schuldbewijzen. De beleggers moeten erop vertrouwen dat de emittent het rendement op basis van de onderliggende index zal waarmaken.

ETN’s werden voor het eerst uitgegeven door Barclays Bank PLC.1 Banken en andere financiële instellingen geven ETN’s doorgaans uit tegen $50 per aandeel. Een deel van de marktprijs is afhankelijk van hoe de onderliggende index presteert.

Een ETN wordt meestal uitgegeven door financiële instellingen en zijn gebaseerd op een marktindex. ETN’s zijn een soort obligaties. Op de vervaldag zal de ETN het rendement betalen van de index die ze volgen. ETN’s betalen echter geen rente zoals een obligatie. Wanneer de ETN vervalt, neemt de financiële instelling vergoedingen op en geeft de belegger vervolgens geld op basis van de prestaties van de onderliggende index. Aangezien ETN’s net als aandelen op grote beurzen worden verhandeld, kunnen beleggers ETN’s kopen en verkopen en geld verdienen aan het verschil tussen de aankoop- en verkoopprijs, minus eventuele kosten.