Volatiliteit in de financiële markten is de mate van beweeglijkheid van de koers van een aandeel of ander financieel product, bijvoorbeeld een valuta of een aandelenindex. Wanneer de koers van een onderliggende waarde bijna niet omhoog of omlaag beweegt en dus een stabiele koers heeft, dan noem je dat een lage volatiliteit. Wanneer de koers van zo’n onderliggende waarde wel veel omhoog en omlaag beweegt is er sprake van een hoge volatiliteit. Er bestaan twee soorten volatiliteit, je hebt de historische volatiliteit en de impliciete volatiliteit. De historische volatiliteit geeft aan wat de geschiedenis van de bewegelijkheid van de onderliggende waarde. Bij impliciete volatiliteit gaat het om wat er in de komst met de volatiliteit gaat gebeuren. Deze kan worden afgeleid uit de optieprijzen. Deze prijzen zullen stijgen wanneer de markt verwacht dat er beweging zal komen en dalen wanneer dit niet het geval is.

Volatiliteit wordt meestal berekend met variantie en standaarddeviatie, standaarddeviatie is de vierkantswortel van de variantie. Er zijn ook andere manieren om volatiliteit te meten, voor de relatieve volatiliteit van een bepaald aandeel op de markt is de bèta. Daarnaast heb je ook marktvolatiliteit, deze is zichtbaar via de Volatility Index, de VIX. De VIX meet de verwachte volatiliteit van de Amerikaanse aandelenmarkt gedurende 30 dagen. Een hoge waarde op de VIX impliceert een risicovolle markt.